Do Lhasy, odwrotnie niż do Rzymu, dróg prowadzi niewiele Istniejące drogi, łącznie z Autostradą Przyjaźni Nepal - Lhasa - Syczuan, są na ogół kręte, często dziurawe, a po silnych ulewach nie sposób nimi przejechać. Wybierając drogę z Golmud w prowincji Qinghai, trzeba się przygotować na prawie 50-godzinną podróż przez górskie przełęcze, zaś jadąc z Chengdu - na liczne kontrole i prawdopodobieństwo zawrócenia z drogi przez policję. Trasa ta (długość 2400 km) oficjalnie jest niedostępna dla obcokrajowców i tylko nieliczni próbują ją przemierzać, ukrywając się w ciężarówkach. Dużo łatwiejsza jest podróż powietrzna. Codziennie na lotnisku Gonggar (98 km od Lhasy) lądują samoloty z Chengdu, Xian, Szanghaju, Chongqing i Katmandu. Większość pasażerów to Chińczycy i Tybetańczycy, obcokrajowców zaś, którym nie jest łatwo dostać się na tybetańską wyżynę (z powodu licznych utrudnień biurokratycznych stwarzanych przez rząd chiński), jest niewielu. Otwarcie Chin na świat i względna łatwość w otrzymaniu wizy nie dotyczą Tybetańskiego Regionu Autonomicznego, do którego bez dodatkowego pozwolenia legalnie nie wjedzie żaden turysta. Najłatwiej je uzyskać, przyłączając się do zorganizowanej w Polsce lub w Chinach grupy turystycznej. Wybierając wariant chiński, można skorzystać z usług CYTS, biura chętnie pomagającego polskim turystom. Przybywający do Tybetu zazwyczaj najpierw odwiedzają...
WIĘCEJ
