Uganda nie jest jeszcze znanym punktem na turystycznej mapie Afryki. Nieustanne polityczne turbulencje od czasu ogłoszenia niepodległości w 1962r skutecznie eliminowały ten kraj jako cel turystycznych wypraw. Apogeum niestabilności nadeszło w latach 1971-79, gdy skorumpowanego prezydenta Obote obalił jego własny podwładny, dowódca sił zbrojnych, bokser i analfabeta – Idi Amin. Tenże mianował się marszałkiem polnym i dożywotnim prezydentem a ramach zaprowadzanej sprawiedliwości wpierw wygnał z kraju 80tys Hindusów i Brytyjczyków, rujnując system gospodarczy kraju, po czym w następnych latach wymordował 300tys własnych obywateli. W końcu dokonał szaleńczej napaści na Tanzanię, która szybko odpowiedziała na agresję wysyłając do Ugandy własne oddziały i całe 4 czołgi. To wystarczyło do obalenia tyranii, choć nie do zaprowadzenia stabilizacji politycznej. Ta nastąpiła dopiero w 1986r, kiedy władzę w wyniku kolejnego przewrotu objął Museveni - obecny prezydent. Powrócili wygnani hindusi, powrócił kapitał a teraz powoli wracają turyści. W wydanej ostatnio książce „Nie ogarniam świata”, Kapuściński w rozmowach z Beresiem parokrotnie wspomina stolicę Ugandy - Kampalę sprzed kilkunastu lat jako miasto zrujnowane długoletnią wojną domową, pełne śladów przebytego koszmaru: ulice z dziurami wyszarpanego asfaltu, kalekie ostrzałem domy. Spacerując po Kampali AD 2007 nie widziałem już najmniejszych śladów tej...