„Słyszałem nowy zew, widziałem nowy horyzont, a mój wiek pozwalał mi w to wszystko wierzyć. Wiedziałem, że gdzieś na tej drodze czekają mnie wizje, (…), gdzieś na tej drodze zostanie mi wręczona perła.” Mój sąsiad pochylił się niżej nad książką i zasłonił barkiem litery. Szum samolotu zlewał się w mojej głowie z szumem tych czytanych przez ramię zdań Jacka Keruaca, tak więc gdzieś na tej drodze zostanie mi wręczona perła, gdzieś na tej drodze, na mojej drodze życia, kiedy mam siedemnaście lat, dwoje oczu, sny i lecę do Indii. Nareszcie znowu w drodze. Znowu krew popłynie w żyłach, rozpędzona, poruszona promieniami słońca, krew i czas popchnięty wiatrem starych i nowych historii. W końcu z dala od tych smutnych, bezostnych drzew, opuszczonych przez słońce, kiedy coraz trudniej wierzyć, że kiedyś znowu zabłysną liście. A perła? Perła w koronie brytyjskiej, tak wtedy pomyślałam… Okazało się, że perła tkwi w samym środku kalejdoskopu religii. Pierwsze kolorowe szkiełka kalejdoskopu powstały między 2500 a 1500 rokiem p.n.e. Gdzieś w dolinie Indusu, na terenie dzisiejszego Pakistanu, w tym czasie zrodziła się pierwsza większa cywilizacja indyjska, która stopniowo przesunęła się na obszary nad Gangesem. Ze stepów Iranu nadciągali potrząsając dzwoneczkami wojowniczy pasterze, Ariowie. Święta rzeka patrzyła swymi wodami jak Ariowie ujarzmiają Drawidów, ona pierwsza była świadkiem powstania społeczności hinduskiej....
WIĘCEJ
